Trzecie naturalne psie prawo

Pies jest w pierwszej kolejności zwierzęciem,
następnie przedstawicielem gatunku,
potem przedstawicielem rasy, a na końcu
swoim imieniem!

Jeśli już rozumiesz, czym jest energia, możemy zacząć łączyć ze sobą wszystkie elementy, aby uzyskać kompletny obraz psa. Nie wszystkie części składowe są jednak sobie równe. Musimy je więc ułożyć w odpowiedniej kolejności. Pies jest w pierwszej kolejności zwierzęciem, następnie przedstawicielem gatunku, potem przedstawicielem rasy, a na końcu swoim imieniem.  Ludzie często popełniają błąd polegający na odwróceniu tej kolejności – zaczynają od imienia swojego psa i nie dostrzegają, że w swej istocie jest on zwierzęciem.

W JAKI SPOSÓB ZACHOWANIE JEST ROZUMIANE I WYJAŚNIANE:

W psiej psychologii pies jest przede wszystkim zwierzęciem. Nie jest  człowiekiem. Kiedy zajmujemy się naszymi psami, szczególnie wtedy, gdy próbujemy korygować niechciane zachowania, powinniśmy je postrzegać najpierw jako zwierzęta (ssaki); następnie jako przedstawicieli gatunku (psy domowe, czyli Canis lupus familiaris); potem jako przedstawicieli
konkretnej rasy (owczarek niemiecki, husky i tak dalej), którzy są obdarzeni pewnymi cechami lub umiejętnościami; a na końcu utożsamiać je z ich imionami (osobowościami), które są najmniej istotne. Aby mieć szczęśliwego, zrównoważonego psa, należy szanować te kategorie – w zaprezentowanym powyżej porządku. Zajmijmy się każdym z tych słów po kolei i zbadajmy, dlaczego kolejność ich ułożenia ma tak duże znaczenie.

Kiedy myślę o zwierzęciu, myślę o naturze, dziczy i wolności. Zwierzęta żyją chwilą bieżącą, a ich życie jest proste. Żyją całkowicie w teraźniejszości i są w stanie odczuwać wyłącznie doraźne potrzeby. Kierują się instynktem, a nie intelektem lub duchowością. Ich podstawowe potrzeby koncentrują się przede wszystkim wokół znalezienia schronienia,
jedzenia, wody i rozmnażania. Kiedy więc myślisz o swoim psie, myśl o nim w taki sam sposób, jak on sam. Podstawowe potrzeby są najważniejsze. Ich zaspokajanie jest najsilniejszym czynnikiem motywującym w życiu psa.

Następna kategoria to gatunek. Psy wywodzą się od wilków. Cechami tego gatunku są: skupienie na stadzie, komunikowanie się i doświadczanie świata za pomocą zmysłów, a także poszanowanie dla hierarchii stada i przywódcy. Wszystkie psy muszą odgrywać w stadzie jakąś rolę. Potrzebują zajęcia. Mogą ochraniać, polować albo poszukiwać. Kiedy już zrozumiesz ich instynktowne potrzeby wynikające z przynależności do gatunku, będziesz w stanie zrozumieć odczuwaną przez nie frustrację wynikającą z tego, że tylko kilka razy w tygodniu są wyprowadzane na dłuższy spacer, ograniczający się zazwyczaj do przejścia kilku przecznic. Owa frustracja jest wrodzona i psy kompensują ją za pomocą problemów behawioralnych.

Trzecią kategorią jest rasa. Po tym, jak ludzie udomowili psy, zaczęli je hodować, aby rozwinąć określone genetyczne cechy i umiejętności. Różne rasy zostały w większości przypadków stworzone przez człowieka. W mojej formule rasa reprezentuje cechy, które zostały genetycznie zmienione lub wzmocnione, aby niektóre psy wykonywały pewne czynności lepiej niż inne. Dla przykładu, tropowce niezwykle dobrze radzą sobie ze znajdowaniem zapachów; charty są niesamowitymi sprinterami; border collie są niezwykle inteligentne; a owczarki
niemieckie są znakomitymi stróżami.

Wszystkie te umiejętności są w dzisiejszych czasach pożądane przez ludzi – na przykład zaganianie zwierząt, szukanie i tropienie. Owe różne cechy mogą wywierać wpływ na psychikę i energię psa. W ramach jednej rasy można znaleźć psy o różnym poziomie energii: wysokim, średnim lub niskim. Zwierzęta te będą wykonywać typowe dla swojej rasy zadania z różną intensywnością. Poszczególne rasy bardzo różnią się od siebie, jeśli chodzi o inteligencję i cechy. Na dodatek, pomiędzy przedstawicielami tej samej rasy mogą występować znaczące różnice indywidualne. Pomimo tego, że bardzo często dokonujemy uogólnień w oparciu o to, do jakiej rasy należy pies, powinniśmy pamiętać o tym, że nie możemy na tej podstawie
trafnie określić, w jaki sposób będzie się on zachowywał ani w jakim stopniu będzie podatny na tresurę. Dlatego właśnie wymieniam tę kategorię jako trzecią.

W końcu dochodzimy do utożsamienia psa z jego imieniem. Twojemu psu jest obojętne, czy nazywasz go Sam, Fiona czy Fido, ponieważ nie dostrzega on (i nie potrzebuje dostrzegać) różnicy pomiędzy tymi imionami. Imię jest wymysłem człowieka. Warunkujemy nasze psy, aby się go nauczyły. Używamy imion do projektowania osobowości na psa, jednakże to, co ludzie określają mianem „osobowości”, nie występuje w psiej psychologii. Nie istnieje na poziomie ani przynależności do królestwa zwierząt, ani przynależności do gatunku, ani przynależności do rasy. Nazywanie swojego dobermana Rambo nie sprawi, że stanie się agresywny, tak samo jak nazywanie yorkshire terriera Dziecinką nie uczyni go uległym ani nie sprawi, że całymi dniami będzie chciał leżeć niczym niemowlę.

Jeżeli chcesz mieć szczęśliwego i zrównoważonego psa, musisz zdawać sobie sprawę z istnienia tych czterech kategorii – w podanej powyżęj kolejności – i rozumieć ich wpływ na zachowanie swojego zwierzęcia.

ŹRÓDŁO: JAK USZCZĘŚLIWIĆ PSA, Cesar Millan