Agresja dystansująca

Zdarzają się takie momenty, kiedy pies nie pozwala zbliżyć się do siebie innym psom lub osobom, które są spoza rodziny. W takim przypadku mówi się o agresji dystansującej. Warto jednak wiedzieć, że takie zachowanie nie wynika z agresji właściwej, czyli: wysokiej pozycji, zjeżonej sierści, szczekaniu i wyskakiwaniu w kierunku podchodzącego. Agresja dystansująca to skutek strachu połączonego z gotowością do ataku. Z czego wynika takie zachowanie? To proste. Im częściej powiela się niewłaściwe zachowania, tym więcej odwagi i pewności zyskuje pies. Jeśli sam właściciel stara się ominąć psa i zachęca do tego innych, twój pupil zauważa, że jego zachowanie działa i wywiera wpływ na pozostałych, przez co jego strach ustępuje miejsca agresji.

Poczucie strachu może również potęgować właściciel np. czasie spaceru. Kiedy pies zaczyna reagować na innego przechodnia, napięcie smyczy i niespokojne nawoływanie pupila tylko zwiększy jego poczucie zagrożenia. Aby uniknąć takiego zachowania należy już od szczenięcych lat pupila czuwać nad procesem jego socjalizacji. Należy też pamiętać, że w wieku 6-11 miesięcy przechodzi on silne etap desocjalizacji i wtedy również trzeba dbać o to, by miał jak najczęstszy kontakt z innymi psami i ludźmi. Proces socjalizacji psa nie jest bowiem stały i jeśli po jakimś czasie twój pupil będzie spędzał więcej czasu samotnie, w końcu może dojść do sytuacji, gdzie zacznie być agresywny wobec innych.

Ważne jest by reagować na każde niewłaściwe zachowanie psa wobec innych. Należy stanowczo korygować niewłaściwe postawy czworonoga i dawać mu do zrozumienia, że zachowuje się nieprawidłowo. Należy też nagradzać go, jeśli zwraca większą uwagę na właściciela niż, np. innego psa. Jeśli nie jesteś w stanie sam zapanować nad zachowaniem psa, dobrym rozwiązaniem będzie zatrudnienie do tego specjalisty.